اثربخشی درمان هیجان مدار بر سازگاری فردی- اجتماعی و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر بهزیستی ذهنی و سازگاری فردی اجتماعی زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهرستان پاوه در سال 1395 می‌باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 93 زن مطلقه شهرستان پاوه در سال 1395 می‌باشد که تحت پوشش کمیته امداد شهر پاوه قرار دارند که از این میان تعداد 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درمان هیجان‌مدار به شکل گروهی در طی 9 جلسه بر گروه آزمایش انجام شد و افراد گروه کنترل، در لیست انتظار قرار گرفتند. به کمک ابزارهای پژوهش، پ پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (1953)، مقیاس عاطفه مثبت و منفی (PANAS) و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) از هر دو گروه پیش‌آزمون و پس‌آزمون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS18 استفاده شد. تحلیل نتایج نشان داد که درمان هیجان‌مدار بر سازگاری فردی اجتماعی و بهزیستی ذهنی تأثیر معناداری داشته است؛ به طوری که افزایش سازگاری فردی اجتماعی و عاطفه مثبت و رضایت از زندگی و کاهش عاطفه‌ی منفی در گروه آزمایش منجر شده است.